MAM CUKRZYCĘ- ROZPOZNANIE, OBJAWY I LECZENIE

Podstawowym objawem cukrzycy jest podwyższenie stężenia glukozy we krwi. W zależności od zaawansowania choroby może ono występować jedynie po spożyciu węglowodanów lub niezależnie od niego.

O cukrzycy mówimy wtedy gdy poziom glukozy wynosi:

≥ 200 mg/dl (> 11.1 mmol/l) w przypadkowym, wykonywanym rutynowo badaniu krwi (dwukrotnie nieprawidłowy wynik);

≥ 126 mg/dl (> 7.0 mmol/l) na czczo (dwukrotnie nieprawidłowy wynik);

≥ 200 mg/dl (> 11.1 mmol/l) po doustnym teście obciążenia glukozą.

JAK ROZPOZNAĆ CUKRZYCĘ TYPU I

Cukrzyca typu I rozpoczyna się, jak większość chorób przewlekłych, na długo przed pojawieniem się pierwszych objawów. Zanim pojawią się pierwsze objawy, u przyszłych chorych możemy wykryć przeciwciała przeciwko komórkom beta.

Objawy cukrzycy typu I

• duże pragnienie (polidypsja)
• częste oddawanie moczu (poliuria)
• duży apetyt, żarłoczność (polifagia)
• utrata wagi
• ogólne osłabienie, senność
• zamazane lub podwójne widzenie.

JAK ROZPOZNAĆ CUKRZYCĘ TYPU II

Objawy cukrzycy typu II

• duże pragnienie i częste oddawanie moczu (choć nie tak nasilone, jak w cukrzycy typu I)
• chudnięcie, mimo normalnego
• apetytu i diety
• nieostre widzenie
• drażliwość, apatia
• zmęczenie i senność
• łatwe powstawanie siniaków i
• wolniejsze gojenie się ran
• nawracające zapalenia skóry, dziąseł lub pęcherza moczowego
• sucha swędząca skóra
• mrowienie lub przejściowa utrata czucia w stopach,
• u mężczyzn – zaburzenia erekcji
• u kobiet – przewlekłe zapalenia pochwy

Cukrzyca typu II może przez wiele lat przebiegać w sposób utajony, bez jakichkolwiek objawów. często dotyczy osób z otyłością.

Organizm, niemogący korzystać z cukru jako składnika odżywczego, zaczyna zużywać do odżywiania duże ilości tłuszczów. W wyniku ich rozpadu powstają ciała ketonowe, które pojawiają się najpierw we krwi (ketonemia), a później w moczu (ketonuria); oddech może nabrać zapachu acetonu (w wyniku dekarboksylacji acetooctanu do acetonu pod wpływem tlenu zawartego w powietrzu). Mogą wystąpić nudności.

Często chorzy tracą ostrość widzenia.

DIAGNOSTYKA CUKRZYCY

Pacjent, u którego podejrzewa się cukrzycę, powinien wykonać następujące badania:

• Oznaczanie poziomu glukozy we krwi na czczo i po posiłkach
• Test na wykrycie obecności glukozy w moczu
• Oznaczenie stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c)
• Badanie moczu i osocza krwi pod kątem obecności ciał ketonowych
• Patofizjologiczne badanie krwi w celu wykrycia ewentualnej obecności przeciwciał przeciwjądrowych
• Krzywa glikemiczna (OGTT – test doustnego obciążenia glukozą)
• Reakcja pacjenta na podanie insuliny

LECZENIE CUKRZYCY

Insulinoterapia – to podstawowe leczenie dla chorych na cukrzycę typu 1. Ma również zastosowanie u chorych na cukrzycę typu 2, u których nie wystarcza odpowiednia dieta, tryb życia i doustne leki przeciwcukrzycowe oraz u kobiet z cukrzycą ciążową.

Doustne leki przeciwcukrzycowe
-zwiększają wydzielanie insuliny
-hamują uwalnianie glukozy z wątroby
-hamują uwalnianie glukozy z węglowodanów złożonych w jelicie
-zmniejszają insulinooporność tkanek

Prowadzenie zdrowego trybu życia, w którym jest miejsce na wysiłek fizyczny każdego dnia, a dieta jest zdrowa, pełnowartościowa i niskokaloryczna, aby utrzymywać odpowiednią wagę ciała.

W cukrzycy typu 1 ograniczenia dietetyczne nie są tak istotne. Poza koniecznością dopasowania dawek insuliny do spożywanych pokarmów (lub odwrotnie), zaleca się unikanie produktów o bardzo wysokim indeksie glikemicznym i produktów mogących przyspieszać rozwój powikłań (jak miażdżyca). Wysiłek fizyczny pomaga zapobiegać powikłaniom.

We wszystkich typach cukrzycy bardzo ważne jest unikanie palenia tytoniu i picia alkoholu – środki te zwiększają prawdopodobieństwo powikłań cukrzycy!!

JAK ZAPOBIEGAĆ CUKRZYCY

Ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1 zależy od genetycznej predyspozycji opartej na typach HLA (szczególnie DR3 i DR4) oraz nieznanych czynnikach środowiskowych (przypuszczalnie zakażenia w większości przypadków), a także niekontrolowanej odpowiedzi autoimmunilogicznej, która atakuje insulinę produkowaną przez komórki beta. Badania prowadzone od lat 1980. sugerują, że karmienia piersią może obniżać ryzyko cukrzycy insulinozależnej różne inne żywieniowe czynniki ryzyka były badane, ale nie znaleziono żadnych pewnych dowodów.

Ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 może być zredukowane w wielu przypadkach poprzez dokonanie zmian w diecie oraz zwiększenie aktywności fizycznej. Amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne (American Diabetes Association, ADA) zaleca utrzymywanie normalnej masy ciała, podejmowanie przynajmniej 2,5 godzin ćwiczeń fizycznych tygodniowo (szybki, nieprzerwany spacer wydaje się wystarczający), spożywanie umiarkowanej ilości tłuszczów, przyjmowanie w pokarmie odpowiedniej ilości błonnika oraz całych ziaren. ADA nie zaleca spożywania alkoholu jako sposobu prewencji, ale umiarkowane spożycie alkoholu może zredukować ryzyko (chociaż większe spożycie wiąże się ze znaczącymi efektami negatywnymi dla organizmu). Istnieje niedostateczna liczba dowodów na korzyści kliniczne z jedzenia pokarmów o niskim indeksie glikemicznym.

Niektóre badania wykazały opóźnienie wystąpienia cukrzycy u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem w przypadku profilaktycznego przyjmowania metforminy,rosiglitazonu. Pacjenci przyjmujący hydroksychlorohinę na reumatoidalne zapalenie stawów mieli zmniejszone ryzyko cukrzycy o 77%. Karmienie piersią może także mieć znaczenie w zapobieganiu cukrzycy typu 2 u matek.