HOMOCYSTEINA (HCY)

HOMOCYSTEINA- JEDYNY WIARYGODNY MARKER ZMIAN MIAŻDŻYCOWYCH

Podwyższony poziom homocysteiny jest obserwowany, gdy stężenie witaminy B12 i kwasu foliowego jest obniżone.

Nagromadzenie homocysteiny w organizmie uszkadza naczynia krwionośne i powoduje zaburzenia krzepliwości krwi.

Gdy w organizmie znajduje się zbyt dużo homocysteiny naczynia krwionośne przestają być elastyczne, a przez to wzrasta ich podatność na zmiany miażdżycowe.

Wysoki poziom Homocysteiny w osoczu może powodować:

• uszkodzenie naczyń krwionośnych,
• niską elastyczność, twardnienie naczyń,
• zaburzenia krzepliwości krwi,
• powikłania zatorowo- zakrzepowe,
• choroby sercowo- naczyniowe
• choroby naczyniowo- mózgowe
• zawał serca
• udar mózgu
• miażdżycę tętnicy szyjnej
• miażdżycę tętnic obwodowych
• miażdżycę tętnic mózgowych
• zakrzepicę żylną,
• zatorowość płucną

WSKAZANIA:

• osoby z niedoborem kwasu foliowego oraz witamin B12 i B6,
• osoby z niewydolnością nerek,
• osoby cierpiące na choroby sercowo-naczyniowe, nadciśnienie
• osoby po przebytym zawale lub udarze,
• osoby z historią chorób układu krążenia w rodzinie,
• osoby palące,
• osoby z niedoczynnością tarczycy
• osoby chore na cukrzycę
• osoby z podwyższonym poziomem lipidów

Co to jest Homocysteina?

Homocysteina jest aminokwasem siarkowym powstającym w organizmie człowieka w toku fizjologicznych przemian aminokwasu – metioniny, odbywających się wewnątrz komórek. Powstała homocysteina jest transportowana na zewnątrz komórki i można ją oznaczać w osoczu krwi. W detoksykacji homocysteiny kluczową rolę odgrywa kwas foliowy, którego dostępność jest warunkiem usuwania homocysteiny. Nadmiar homocysteiny jest filtrowany przez nerki i usuwany z organizmu człowieka. Gdy w organizmie znajduje się zbyt dużo homocysteiny, to naczynia krwionośne przestają być elastyczne, a przez to wzrasta ich podatność na problemy miażdżycowe.

Stężenie homocysteiny w osoczu zależy od płci, wieku, sprawności wątroba i nerki, palenia tytoniu, aktywności fizycznej oraz diety.

HCY jest aminokwasem syntetyzowanym w organizmie z metioniny i stanowi produkt pośredni w procesie syntezy cysteiny. Może być również wykorzystana do wytwarzania metioniny przy udziale kwasu foliowego i witaminy B12.

Niedobory witamin B12, B6 i kwasu foliowego prowadzą do wzrostu stężenia HCY.

Wysoki poziom HCY w krążeniu może mieć również charakter wrodzony (homocystynuria, polimorfizm genu reduktazy metyleno-tetrahydrofolianowej).

Homocysteina powoduje degradację i hamuje tworzenie głównych składników naczyń: kolagenu, elastyny, i proteoglikanów, prowadząc do zmian architektury naczynia, a tym samym wpływając na jego funkcję.

W wysokich stężeniach HCY ulega autoutlenianiu i reaguje z reaktywnymi formami tlenu, prowadząc do uszkodzenia komórek endotelium, co zwiększa ryzyko formowania zakrzepów.

Normy:

Badania wykazały, że w zależności od wieku, płci, stosowanej diety, aktywności fizycznej oraz stanu nerek i wątroby stężenie homocysteiny we krwi może dla różnych osób mieć różną wartość. Z tego powodu nie ustalono ostrych granic w poziomie homocysteiny.

Norma wynosi od 5.0 do 10.0 umol/L

Wynik na poziomie 11.0 do 14.0 umol/L oznacza poziom podwyższony i może wskazywać na możliwość wystąpienia uszkodzeń komórek nabłonka wyściełającego naczynia krwionośne.

Wynik powyżej 15.0 umol/L oznacza wysoki poziom homocysteiny w osoczu.

Stężenie przekraczające 30.0 umol/L jednoznacznie wskazuje na hiperhomocysteinemię.

Podwyższenie stężenia homocysteiny we krwi uszkadza naczynia krwionośne, przez co ułatwia osadzanie się w ich nabłonku blaszek cholesterolu.

Proces ten doprowadza do stopniowego zwężania naczyń, co hamuje przepływ krwi.

Kiedy dojdzie do pęknięcia blaszki miażdżycowej, tworzy się skrzeplina, która może spowodować zawał serca lub udar mózgu.

Jeśli stwierdzi się u pacjenta wysoki poziom homocysteiny, należy jak najszybciej rozpocząć leczenie, aby uniknąć niepotrzebnych powikłań.

Jeśli u danej osoby nie występuje mutacja genu MTHFR, stosuje się odpowiednie dawki kwasu foliowego oraz witamin B6 i B12.

Osoby obciążone genetycznie homocystynurią leczone są betainą – pochodną aminokwasu glicyny.