ARYTMIA SERCA- OBJAWY, SKUTKI, DIAGNOZA, LECZENIE

Arytmia w niektórych przypadkach potrafi być niebezpieczna dla życia, dlatego zaburzeń pracy serca nie wolno lekceważyć. Dowiedz się jakie są najczęstsze przyczyny nierównej pracy serca? Dowiedz się dlaczego w niektórych sytuacjach serca przyspiesza lub zwalnia i kiedy niezbędny będzie preparat arytmiczny?

Arytmia to zaburzenie cyklicznej pracy serca. Jest efektem zakłóconego wytwarzania i przewodzenia impulsów elektrycznych w wyspecjalizowanych komórkach serca zorganizowanych w tzw. układ bodzcoprzewodzący. Ponieważ impulsy te odpowiadają za kurczenie się mięśnia sercowego w odpowiednim rytmie, to ich zaburzenia powodują nieprawidłową czynność skurczową serca.

Arytmia, często występuje u zdrowych osób pod wpływem emocji, zmęczenia, alkoholu, kawy. Wystarczy uspokoić się, odpocząć, ograniczyć używki, by wszystko wróciło do normy. Ale arytmia może tez sygnalizować choroby serca i układu krążenia (miażdżycę, nadciśnienie, niewydolność krążenia), niedobór potasu, magnezu i wapnia. Towarzyszy gorączce, nadczynności tarczycy, menopauzie.

http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/uklad-krwionosny/arytmia-jakie-sa-przyczyny-zaburzenia-i-objawy-rytmu-serca_41789.html
Arytmia często występuje u osób zdrowych, pod wpływem emocji, zmęczenia, nadmiaru kawy czy alkoholu. Wystarczy uspokoić się, odpocząć, ograniczyć używki aby wszystko wróciło do normy. Ale arytmia może też sygnalizować choroby serca i układu krążenia (miażdżycę, nadciśnienie, niewydolność krążenia), niedobór,magnezu, potasu i wapnia. Towarzyszy gorączce, menopauzie, chorobie tarczycy.

ARYTMIA A PRAWIDŁOWA PRACA SERCA

Serce może bić zbyt szybko (tachykardia), powyżej 100 uderzeń na minutę lub zbyt wolno (bradykardia), poniżej 60 uderzeń na minutę. Zaburzenie rytmu jest albo miarowe (serce bije zawsze w jednym rytmie np. za szybko) albo niemiarowe (nieregularnie).

Cykliczną pracę serca wywołują impulsy elektryczne wysyłane przez naturalny rozrusznik, jakim jest węzeł zatokowy, położony w prawym przedsionku. Z tego miejsca prąd elektryczny najpierw obejmuje przedsionki, a potem komory, umożliwiając im naprzemienną pracę. Krew z przedsionków przez zastawki (trójdzielna i dwudzielna) trafia do komór. Gdy obie komory znowu napełnią się krwią, powstaje bodziec elektryczny. Zastawki trójdzielna i dwudzielna zamykają się, otwierają się natomiast zastawki pnia płucnego i aorty. Z komory prawej krew jest wyrzucana do pnia płucnego i tętnic płucnych, zaś z komory lewej do aorty, skąd tętnicami jest rozprowadzana do wszystkich narządów.

DLACZEGO SERCE PRZYSPIESZA I ZWALNIA?

Zdarza się, że impulsy są wytwarzane w innych miejscach niż węzeł zatokowy, np. w częściach przedsionków lub komór. Dochodzi wtedy do zaburzenia rytmu serca.

Gdy przed skurczem wyzwalanym w ramach prawidłowego rytmu, pojawi się dodatkowy skurcz- serce bije nierówno.Może się również zdarzyć, że węzeł zatokowy nie wytwarza wystarczającej liczby pobudzeń lub wytworzone pobudzenia przedsionków nie docierają do komór serca, skurcze pojawiają się rzadziej niż normalnie. Czasem skurcze dodatkowe występują sporadycznie i można ich nie zauważyć. Bywa jednak, że odczuwa się wówczas dławienie lub silny skurcz w klatce piersiowej, ale objawy trwają krótko i same ustępują, choć czasem potrafią nawracać.

Bardziej niebezpieczne są skurcze dodatkowe, które łączą się w tzw. częstoskurcze. Wówczas chory może odczuwać kołatanie serca, przerwy w ego pracy, trzepotanie, szybkie bicie albo spowolnienie jego pracy. czasem towarzyszy temu duszność, osłabienie, senność, zawroty głowy. Wszystko zależy od ogólnego stanu zdrowia oraz od tego, gdzie powstają nieprawidłowe bodźce oraz jak szybki jest ich rytm.

Istnieje wiele typów arytmii serca. Ze względu na miejsce powstawania dzielimy je na arytmie komorowe (częściej związane są z poważnymi chorobami serca) oraz nadkomorowe.

ARYTMIE NADKOMOROWE

Arytmie nadkomorowe są dość częste w średnim i starszym wieku. Wiele z nich jest przejściowych i nieszkodliwych. Występują przy nadpobudliwości nerwowej, nieleczonej niewydolności serca, podczas nierozpoznanego zapalenia mięśnia sercowego lub po nim, a także przy nadczynności tarczycy.

Najczęstsze arytmie nadkomorowe to:

Dodatkowe pobudzenia nadkomorowe- w pewnym regionie przedsionków powstaje dodatkowy impuls, zaraz po przejściu impulsu fizjologicznego, powodując przedwczesny skurcz serca; jest to stan dość powszechny w rożnych grupach wiekowych i zazwyczaj niezbyt poważny.

Częstoskurcze nadkomorowe- powstają, gdy pewna struktura serca zaczyna generować regularny, ale zbyt szybki rytm serca.

Syndrom chorego węzła zatokowo- przedsionkowego- objawia się zwolnioną akcją serca z okresami przyspieszeń.

Migotanie przedsionków- polega na powstawaniu w rożnych częściach przedsionków bardzo szybkich wyładowań (nawet 300-700 na minutę). Powoduje to nieregularną, szybką pracę serca. Chaotyczne impulsy powstają w rożnych miejscach w przedsionkach i tylko niektóre docierają do komór, dlatego mimo, że mięsień przedsionkowy pracuje bardzo szybko, serce pompuje do aorty i pnia płucnego bardzo mało krwi.

Trzepotanie przedsionków- wyładowania powstają z bardzo dużą szybkością w prawym przedsionku (około 300 na minutę), jednak tylko mniej więcej co drugi impuls dociera do komór, powodując ich skurcz.

ARYTMIE KOMOROWE- POWAŻNE ZABURZENIA RYTMU SERCA

Arytmie komorowe najczęściej występują u osób chorych na chorobę wieńcową, po zawale serca, przy niewydolności serca, podczas zapaleń serca lub po nich. Najpoważniejszym zaburzeniem pracy serca jest migotanie komór.

Wyróżniamy arytmie komorowe:

Dodatkowe pobudzenia komorowe- impuls elektryczny powstaje gdzieś w obrębie komór, powodując ich niespodziewany, przedwczesny skurcz. Rytm serca wraca szybko do normy.

Częstoskurcz komorowy- regularne impulsy o dużej częstości, powstają w obrębie komór, powodując szybką pracę serca. Stan ten może być niebezpieczny dla życia człowieka i wymaga pilnej opieki medycznej.

Migotanie komór- impulsy powstają w nieregularnym i bardzo szybkim rytmie w obrębie komór. Powoduje to nieskoordynowane skurcze mięśni komór, przez co nie mogą one w poprawny sposób tłoczyć krwi na obwód do wielkich naczyń. Na skutek niekontrolowanych impulsów w różnych miejscach komór następuje zatrzymanie pracy serca i śmierć kliniczna, więc potrzebna jest natychmiastowa akcja ratunkowa- defibrylacja przywracająca pracę serca.

OBJAWY ARYTMII

Do charakterystycznych objawów zaburzeń rytmu serca należą:

• uczucie nierównego bicia serca,
• kołatanie i trzepotanie w klatce piersiowej,
• uczucie zbyt szybkiego bicia serca (miarowego lub niemiarowego)
• uczucie zmęczenia
• osłabienie
• zawroty głowy,
• oszołomienie i omdlenie,
• szybki, płytki oddech,
• ból lub dyskomfort w klatce
• piersiowej,
• duszność (brak tchu)
• wymioty

PRZYCZYNY

Prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń rytmu serca wzrasta wraz z wiekiem. Wiele chorób serca może powodować arytmie. Najczęstsze przyczyny arytmii to:

• choroba wieńcowa,
• zawał serca,
• wady zastawek serca,
• zatorowość płucna,
• nadciśnienie tętnicze,
• kardiomiopatie- zwyrodnienia
• mięśnia sercowego
• zapalenie mięśnia sercowego
• zaburzenia elektrolitowe
• obecność wrodzonych
• nieprawidłowych dróg przewodzenia
• impulsów w sercu,
• ciężkie urazy,

Czynniki wywołujące lub pogłębiające arytmię:

• infekcje i podwyższona temperatura ciała,
• stres fizyczny i emocjonalny,
• zdenerwowanie lub lęk,
• nadmierne spożycie alkoholu, kawy, palenie tytoniu,
• niedokrwistość,
• choroby tarczycy,
• obciążenie organizmu nadmiernym wysiłkiem fizycznym,
• przyjmowanie leków lub ich przedawkowanie,
• czynniki wrodzone,

DIAGNOSTYKA

Pierwszym etapem rozpoznania arytmii jest dokładna rozmowa z lekarzem oraz wykonanie badań. W diagnostyce choroby wykonuje się badanie EKG (pomiar aktywności serca, który pozwala zazwyczaj rozpoznać rodzaj zaburzeń rytmu). Jeżeli w trakcie tradycyjnego EKG nie dokonano rozpoznania zaleca się wykonanie badania EKG metodą Holtera. Pacjent przez 24 godziny funkcjonuje z przyczepionymi do klatki piersiowej elektrodami, które za pomocą cienkich przewodów podłączone są do małego urządzenia rejestrującego, noszonego np. przy pasku. Również pomocne może okazać się badanie echo serca, które może uwidocznić nieprawidłowości budowy serca, takie jak wady zastawkowe. Zaleca się również diagnostykę specjalistyczną np. w postaci badania ECG 3D czy tomografii komputerowej SPECT.

LECZENIE

Wybór metody leczenia zależy od rodzaju arytmii, objawów klinicznych i częstości ich pojawiania się. Spośród dostępnych metod leczenia arytmii wyróżniamy:

Farmakoterapia- leki antyarytmiczne mają możliwość zmieniania właściwości elektrofizjologicznych serca. Podzielone są one na 4 grupy, w zależności od mechanizmu działania. Leki te mogą niestety wykazywać działanie proarytmiczne, polegające na nasileniu obecnej arytmii lub pojawieniu się nowej.
Kardiowersja i defibrylacja serca- są metodami elektroterapii serca. Wykonuje się je po wprowadzeniu pacjenta w stan narkozy.
Ablacja przezskórna- zabieg polega na zniszczeniu fragmentu mięśnia sercowego, w którym powstają nieprawidłowe impulsy elektryczne. Wykonuje się ją elektrodą wprowadzoną za pomocą cewnika przez naczynia do serca.
Elektrostymulacja serca- za pomocą wszczepianego kardiostymulatora.
Wszczepialny kardiowerter- defibrylator.
Po zastosowanym leczeniu chory cały czas powinien pozostawać pod kontrolą lekarską aby obserwować wyniki leczenia i rozpoznawać ewentualne powikłania.