Ryzyko niewydolności krążenia wzrasta wraz z wiekiem. Pocieszający jest fakt, że niewydolność można skutecznie leczyć.
Niewydolność krążenia jest zespołem chorobowym, w którym serce nie jest w stanie tłoczyć odpowiednie ilości krwi do tkanek (płuc, nerek, wątroby itp.) a co za tym idzie, nie dostarcza organizmowi tlenu i innych substancji. taka sytuacja prowadzi do powstania licznych objawów choroby. Poniżej 65 roku życia niewydolność występuje u 1% populacji, a powyżej 80 roku życia u około 10%.
OBJAWY
Jest wiele objawów, których pojawienie się powinno wzbudzić w nas czujność i zmobilizować do wizyty u lekarza i konsultacji.
Charakterystyczne objawy niewydolności to:
Wszystkie te objawy zazwyczaj rozwijają się stopniowo i powoli. Może się jednak zdarzyć, że pojawiają się one nagle i stanowią poważne zagrożenie dla życia pacjenta. Mamy wtedy do czynienia z ostrą niewydolnością serca (krążenia).
Do ostrej niewydolności serca dochodzi, gdy wystąpi zawał serca, zaburzenia rytmu serca, rozwarstwienie aorty, tamponada serca ( w worku osierdziowym, który otacza całe serce, gromadzi się dużo płynu, np. krwi, blokującego prawidłowa prace serca). W wymienionych sytuacjach konieczna est pilna interwencja lekarza- wezwanie karetki pogotowania i pobyt w szpitalu.
PRZYCZYNY
Niewydolność krążenia najczęściej występuje, gdy pacjent cierpi na:
Czasami jednak określenie przyczyny choroby jest bardzo trudne. Mówi się wówczas o samoistnej (idiopatycznej) niewydolności krążenia.
DIAGNOSTYKA
Rozpoznanie może postawić tylko lekarz. Koncentruje się on na znalezieniu przyczyny niewydolności i ustaleniu, co nasila dolegliwości. Podczas badania pacjent powinien powiedzieć o wszystkich wymienionych wcześniej dolegliwościach.
Lekarz może zlecić wykonanie dodatkowych badan w diagnostyce niewydolności takich jak: EKG, echokardiografia, próba wysiłkowa, ECG 3D, badanie RTG klatki piersiowej, badania laboratoryjne, a czasem konieczne jest cewnikowanie serca.
Klasyfikacja niewydolności serca według NYHA (Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego)
LECZENIE
Leczenie farmakologiczne wiąże się z zastosowaniem leków moczopędnych (redukują gromadzenie wody w organizmie, zmniejszając obrzęki i duszność) oraz leków poprawiających prace serca i wydolność organizmu (inhibitory konwertazy angiotensyny, beta- blokery, leki antyarytmiczne). W przypadku przyjmowania leków należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza co do sposobu ich dawkowania.
Leczenie inwazyjne zazwyczaj jest odkładane w czasie, jeśli można osiągnąć cele leczenia innymi sposobami.