• ogólny stan zdrowia partnerów – wykluczenie cukrzycy, chorób tarczycy, nadnerczy, chorób nowotworowych, immunologicznych itp.;
• przebyte choroby – np. świnka, zapalenia narządów płciowych,
• rytm krwawień miesięcznych i ich charakter,
• ewentualne poronienia samoistne i/lub sztuczne,
• wiek partnerów,
• zawód partnerów,
• interwencje operacyjne, głównie w obrębie jamy brzusznej i miednicy,
• częstotliwość stosunków płciowych,
• stan psychiczny partnerów,
• przyjmowanie leków (głównie cytostatyków),

Badania zalecane przy problemach z zajściem w ciążę:

• Badanie ginekologiczne – ocenia budowę anatomiczną żeńskich narządów rozrodczych, badanie pH śluzu szyjkowego, procesów zapalnych żeńskich narządów płciowych, ocena stanu szyjki macicy.
• USG przezpochwowe – nieinwazyjne badanie niepłodności. Umożliwia zobrazowanie struktury jajnika i błony śluzowej macicy.
• HSG – histerosalpingografia, badanie to polega na podawaniu środka cieniującego (kontrastu) od strony szyjki macicy i wykonywaniu zdjęć radiologicznych. Ta metoda pozwala na zdiagnozowanie wielu nieprawidłowości macicy i niedrożności jajowodów.
• Badanie andrologiczne mężczyzny – ocenia stan jąder, naczyń żylnych powrózka nasiennego. Obejmuje badanie USG jąder, biopsję jąder i flebografię (badanie kontrastowe żył).
• Badanie endoskopowe – obejmuje histeroskopię i laparoskopię. To metoda diagnozowania stanu anatomicznego narządów rodnych kobiety. Laparoskopia pozwala precyzyjnie ocenić stan anatomiczny narządów rodnych, w tym jajowodów, a histeroskopia – stan jamy macicy.
• Badania hormonalne – oceniają stężenie gonadotropin FSH i LH w surowicy, stężenie prolaktyny, stężenie steroidów płciowych (m.in. progesteronu i testosteronu) oraz stężenie hormonów tarczycy.
• Badanie nasienia – określa liczbę plemników na 1 ml nasienia, ruchomość plemników i ich morfologię. Według standardów WHO, w spermie płodnego mężczyzny powinno się znajdować 20 milionów plemników w 1 ml nasienia.
• Test Simsa- Huhnera – test, który pozwala rozpoznać czynnik szyjkowy niepłodności. Wykonuje się go po 2-10 godzinach po stosunku, pobierając i oceniając śluz szyjkowy, jego ilość, przejrzystość, ciągliwość oraz obecność i ruchomość plemników w tym śluzie.
• Badanie podstawowej ciepłoty ciała (PCC) połączone z tzw. testem po stosunku (PC-test) – dokonuje się pomiarów temperatury spoczynkowej zaraz po obudzeniu, umieszczając termometr w pochwie. Pozwala to na wykreślenie diagramu temperatury i pośrednie wnioskowanie o funkcji jajników.
• Badania immunologiczne – wykrywają u kobiety przeciwciała antyplemnikowe, które prowadzą do zlepiania plemników.
• Badania genetyczne – koncentrują się głównie na cytogenetycznej ocenie chromosomów płciowych.
• Badania bakteriologiczne – wykrywają i pozwalają leczyć zaburzenia flory bakteryjnej pochwy. Chodzi też o wykrywanie i leczenie zakażeń HPV.

Można wyróżnić następujące grupy metod leczenia niepłodności:

• leczenie farmakologiczne – obejmuje zastosowanie preparatów hormonalnych, do których należą antyestrogeny, gonadotropiny (m.in. gonadotropina kosmówkowa beta- hCG wydzielana przez łożysko), hormony wydzielane przez przysadkę mózgową, hormony steroidowe, hormony tarczycy, antybiotyki;

• leczenie chirurgiczne – laparoskopia i laparotomia. Chirurgiczne leczenie niepłodności polega na zabiegowej korekcie nieprawidłowości jajowodowych i okołojajowodowych, m.in. na uwalnianiu zrostów powstałych w jajowodach, otwieraniu jajowodów i plastyce strzępków jajowodowych. Usuwa się także nieprawidłowości w obrębie macicy, np. przegrody wewnątrzmaciczne, mięśniaki macicy czy zrosty wewnątrzmaciczne;

• techniki rozrodu wspomaganego medycznie (ART) – wśród tych technik leczenia niepłodności wyróżnia się: inseminacje domaciczne, standardowe zapłodnienie pozaustrojowe i umieszczenie zarodków w macicy, wstrzykiwanie plemników do wnętrza komórki jajowej, pobieranie plemników z najądrzy, pobieranie plemników z jąder, pobieranie komórki jajowej od dawczyni. Techniki rozrodu wspomaganego medycznie traktuje się jako metodę ostatniej szansy na zajście w ciąże, po wyczerpaniu innych, mniej inwazyjnych metod leczenia niepłodności.

Techniki rozrodu wspomaganego:

• IUI – inseminacje domaciczne; polegają na podaniu sondą do jamy macicy zawiesiny plemników. Nasienie jest odpowiednio spreparowane przez dodanie do niego odpowiednich preparatów;
• IVF-ET – standardowe zapłodnienie pozaustrojowe i umieszczenie zarodków w macicy; w pierwszej kolejności zachodzi hiperstymulacja jajników, poprzedzona podawaniem doustnych środków antykoncepcyjnych przez jeden cykl. Po zakończeniu stymulacji jajników, kolejnym etapem jest pobranie komórek jajowych pod kontrolą USG. W tym samym czasie partner oddaje nasienie, które po obróbce w laboratorium dodaje się do komórek jajowych. Po dobie sprawdza się, czy komórki jajowe uległy zapłodnieniu, a następnego dnia zarodki przenoszone są do macicy. Do czasu spodziewanej miesiączki podaje się hormony, wtedy też wykonuje się test ciążowy. Jeśli jest ciąża, to hormony podaje się do czternastego tygodnia jej trwania;
• ICSI – wstrzykiwanie plemników do wnętrza komórki jajowej; tę metodę leczenia niepłodności stosuje się, gdy występują defekty nasienia i gdy wcześniejsze próby leczenia za pomocą ART zakończyły się niepowodzeniem. Metoda ta polega na tym, że do poddanych wcześniej „obróbce” komórek jajowych i komórek ziarnistych wprowadza się unieruchamiane i pozbawione witek plemniki.

Rekomendowane ośrodki zajmujące się leczeniem niepłodności:

Przychodnia Lekarska "nOvum"

ul. Bociania 13
02-807 Warszawa

telefon:

+48 22 566 80 00